Eerste dagen in Paramaribo
Blijf op de hoogte en volg Evelyn
01 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Hoihoi,
Mijn eerste reisverslag vanuit Suriname!
Donderdag was de grote dag dan eindelijk daar. Onderweg naar Schiphol flinke file gehad en stress, maar uiteindelijk zaten we alle drie in het vliegtuig. De vlucht had een beetje vertraging, maar om 17.00u plaatselijke tijd stonden we op Surinaamse bodem. Nooit geweten dat je op zo’n lange vlucht zoveel eten krijgt, films kunt kijken en spelletjes kunt spelen. Je vergeet bijna dat je in een vliegtuig zit acht à negen uur lang. Eenmaal op het vliegveld aangekomen moesten we door de douane. Nou manman dat is nog een hele klus. Wij dachten even snel onze koffers te gaan halen en de taxi op te zoeken, maar dat ging net iets anders. Iedereen moest door de douane en we hebben hier zeker driekwartier op moeten wachten. Uiteindelijk mochten wij in een apart kamertje om daar onze papieren te laten zien. Daar kreeg ik nog de mooie vraag of ik toevallig de moeder was van mijn reisgenoten. Toen daar het antwoord negatief op was, kreeg ik de vraag of ik dan model was en om het mooi af te sluiten kreeg ik de vraag of ik uit Duitsland kwam vanwege mijn achternaam. De toon was gezet (op een positieve manier). Toen dat eenmaal achter de rug was, zijn we snel onze koffers gaan halen en de taxi op gaan zoeken. Het was nog ongeveer een uur en een kwartier rijden naar de stad. Gelukkig hadden we een hele leuke taxichauffeur waar we goed mee konden lachen. Tijdens de rit hebben we ook al wat van Suriname kunnen zien en konden we veel vragen aan de taxichauffeur.
Iets na acht uur kwamen we eindelijk aan bij ons huis. Daar hebben we meteen kennisgemaakt met drie Belgische huisgenoten en één Nederlandse. De huisbaas kwam vijf minuten later en heeft ons meteen door het huis geleid. Toen hebben we alle drie een kamer gekozen en zijn we met de rest buiten gaan zitten. Hebben we met de huisbaas een rondje gereden om geld te wisselen en een paar boodschapjes te doen. De reis bleek echter toch vermoeiender dan gedacht en veel heb ik dan ook niet meegekregen van alle gesprekken. Mijn klamboe omgehangen en mijn eerste nacht in Paramaribo brak aan.
Er was ons verteld dat we de eerste ochtend vroeg wakker zouden zijn, omdat we nog een beetje in ons ritme moeten komen. Laat Evelyn daar nu net niets van geloven. Dus vrijdagochtend brak aan en ik werd wakker met het gevoel dat het al negen uur was. Op mijn telefoon kijkende werd ik al snel ontmoedigd. Daar stond gewoon half zes! Nou dan nog maar een keertje omdraaien. Eenmaal wakker even gezellig met Amy geskypt. Aangezien we nog geen brood of iets hadden gehaald, zijn we bij ons om de hoek een broodje gaan eten. Daarna zijn we richting de hoofdweg gelopen om een nieuwe simkaart te halen en boodschappen te doen. We hebben nog geen fietsen en de stad is zeker 20 minuten wandelen. Dat zien we niet echt zitten met dit weer en daarom zijn we terug gegaan naar ons huis. Ik had nog een koffer uit te ruimen dus daar ben ik maar mee begonnen. De rest van de middag hebben we lekker buiten gezeten en heb ik even met het papa, mama en Raoul geskypt. Ze hebben een rondleiding gehad door het huis en we hebben wat bij gekletst. Toen zijn we boodschappen gaan doen op fietsen die we even mochten lenen. Nou dat was een heel avontuur. Ze rijden hier namelijk links en van verkeersregels willen ze het liefst zo min mogelijk weten. Dus met z’n drieën achter elkaar kwamen we aan bij een rotonde. Jaa en begrijpt het goed hoor, want die rotonde moet je dus ook linksom nemen met gevaar voor eigen leven. Toen bedachten we dat we dit nog even niet gingen doen en zijn we omgedraaid.
Vanaf een uur of 6 hadden we geen WIFI meer dus een verslag typen had weinig zin. Dat komt morgen dan maar als ik weer internet heb.
Zaterdagochtend gebeurde hetzelfde als de dag ervoor. Dit keer was het al wel half zeven. Dat scheelde dan toch weer een uurtje. Voor het eerst samen aan het ontbijt in ons huis. Wat ik vervolgens even heb gevierd, was het vinden van mijn eerste muggenbult! Er zouden er nog vele gaan volgen werd mij verteld.
Het internet was nog steeds niet gemaakt dus veel konden we allemaal niet doen. We hadden namelijk het idee om ’s ochtends even wat voor school te doen en ’s middags te gaan zwemmen. De oom van onze huisbaas kwam langs en hij ging taartjes voor ons halen. Toen hij terugkwam bleek helaas dat de taartjes niet meer te verkrijgen waren, maar hij had ander eten meegenomen. Iets met aardappelen en een soort lasagne. Dit zouden we laten staan tot het middageten, want we gingen eerst met onze Belgische huisgenoten naar een grote Chinese winkel. Daar verkopen ze veel kleding voor een lage prijs. Helaas niets kunnen vinden. Dus maar teruggegaan en het lekkere eten dat we hadden gekregen opgegeten. Onze huisbaas had gezegd dat hij vandaag met ons naar een fietsendealer zou gaan om te kijken of hij fietsen voor ons heeft. Daar zijn we naartoe gereden en onderweg kregen we een rondleiding met belangrijke plekken in Paramaribo. Eenmaal aangekomen bij de fietsenverhuurder hebben we alle drie een fiets gekocht. We hebben er eentje gekocht, omdat je bij inlevering van deze fiets weer geld terugkrijgt. Eigenlijk is het dus goedkoper om een fiets te kopen dan te huren. Helaas werd ons verteld dat hij deze fietsen eerst nog helemaal na wilde lopen (wat heel fijn is natuurlijk), maar dat hij hier dinsdag pas mee klaar was.
Terug thuisgekomen heb ik met Marlou in ons zwembadje gezeten en hebben we met de familie van onze Nederlandse huisgenoot geskypt. Rond vijf uur zijn we snel boodschappen gaan doen voor het avondeten, want ’s avonds loop je hier liever niet over straat. Ik heb deze avond voor het eerst zelf gekookt en het was nog te eten ook!
We hadden besloten om met z’n allen te gaan stappen. Aangezien het stapleven hier pas begint rond half 2 hadden we bedacht om eerst even te gaan slapen. Allemaal een uurtje en dan zouden we gaan. Dit ging goed tot dat Marlou om half 3 in mijn kamer dat we ons hadden verslapen. Helaas dan maar een ander keertje.
Kortom ik heb het goed naar mijn zin hier. Het is allemaal een beetje wennen, omdat we nu alles zelf moeten doen en het is hier lekker warm. Ik hoop snel weer iets van me te kunnen laten horen.
Liefs!
Mijn eerste reisverslag vanuit Suriname!
Donderdag was de grote dag dan eindelijk daar. Onderweg naar Schiphol flinke file gehad en stress, maar uiteindelijk zaten we alle drie in het vliegtuig. De vlucht had een beetje vertraging, maar om 17.00u plaatselijke tijd stonden we op Surinaamse bodem. Nooit geweten dat je op zo’n lange vlucht zoveel eten krijgt, films kunt kijken en spelletjes kunt spelen. Je vergeet bijna dat je in een vliegtuig zit acht à negen uur lang. Eenmaal op het vliegveld aangekomen moesten we door de douane. Nou manman dat is nog een hele klus. Wij dachten even snel onze koffers te gaan halen en de taxi op te zoeken, maar dat ging net iets anders. Iedereen moest door de douane en we hebben hier zeker driekwartier op moeten wachten. Uiteindelijk mochten wij in een apart kamertje om daar onze papieren te laten zien. Daar kreeg ik nog de mooie vraag of ik toevallig de moeder was van mijn reisgenoten. Toen daar het antwoord negatief op was, kreeg ik de vraag of ik dan model was en om het mooi af te sluiten kreeg ik de vraag of ik uit Duitsland kwam vanwege mijn achternaam. De toon was gezet (op een positieve manier). Toen dat eenmaal achter de rug was, zijn we snel onze koffers gaan halen en de taxi op gaan zoeken. Het was nog ongeveer een uur en een kwartier rijden naar de stad. Gelukkig hadden we een hele leuke taxichauffeur waar we goed mee konden lachen. Tijdens de rit hebben we ook al wat van Suriname kunnen zien en konden we veel vragen aan de taxichauffeur.
Iets na acht uur kwamen we eindelijk aan bij ons huis. Daar hebben we meteen kennisgemaakt met drie Belgische huisgenoten en één Nederlandse. De huisbaas kwam vijf minuten later en heeft ons meteen door het huis geleid. Toen hebben we alle drie een kamer gekozen en zijn we met de rest buiten gaan zitten. Hebben we met de huisbaas een rondje gereden om geld te wisselen en een paar boodschapjes te doen. De reis bleek echter toch vermoeiender dan gedacht en veel heb ik dan ook niet meegekregen van alle gesprekken. Mijn klamboe omgehangen en mijn eerste nacht in Paramaribo brak aan.
Er was ons verteld dat we de eerste ochtend vroeg wakker zouden zijn, omdat we nog een beetje in ons ritme moeten komen. Laat Evelyn daar nu net niets van geloven. Dus vrijdagochtend brak aan en ik werd wakker met het gevoel dat het al negen uur was. Op mijn telefoon kijkende werd ik al snel ontmoedigd. Daar stond gewoon half zes! Nou dan nog maar een keertje omdraaien. Eenmaal wakker even gezellig met Amy geskypt. Aangezien we nog geen brood of iets hadden gehaald, zijn we bij ons om de hoek een broodje gaan eten. Daarna zijn we richting de hoofdweg gelopen om een nieuwe simkaart te halen en boodschappen te doen. We hebben nog geen fietsen en de stad is zeker 20 minuten wandelen. Dat zien we niet echt zitten met dit weer en daarom zijn we terug gegaan naar ons huis. Ik had nog een koffer uit te ruimen dus daar ben ik maar mee begonnen. De rest van de middag hebben we lekker buiten gezeten en heb ik even met het papa, mama en Raoul geskypt. Ze hebben een rondleiding gehad door het huis en we hebben wat bij gekletst. Toen zijn we boodschappen gaan doen op fietsen die we even mochten lenen. Nou dat was een heel avontuur. Ze rijden hier namelijk links en van verkeersregels willen ze het liefst zo min mogelijk weten. Dus met z’n drieën achter elkaar kwamen we aan bij een rotonde. Jaa en begrijpt het goed hoor, want die rotonde moet je dus ook linksom nemen met gevaar voor eigen leven. Toen bedachten we dat we dit nog even niet gingen doen en zijn we omgedraaid.
Vanaf een uur of 6 hadden we geen WIFI meer dus een verslag typen had weinig zin. Dat komt morgen dan maar als ik weer internet heb.
Zaterdagochtend gebeurde hetzelfde als de dag ervoor. Dit keer was het al wel half zeven. Dat scheelde dan toch weer een uurtje. Voor het eerst samen aan het ontbijt in ons huis. Wat ik vervolgens even heb gevierd, was het vinden van mijn eerste muggenbult! Er zouden er nog vele gaan volgen werd mij verteld.
Het internet was nog steeds niet gemaakt dus veel konden we allemaal niet doen. We hadden namelijk het idee om ’s ochtends even wat voor school te doen en ’s middags te gaan zwemmen. De oom van onze huisbaas kwam langs en hij ging taartjes voor ons halen. Toen hij terugkwam bleek helaas dat de taartjes niet meer te verkrijgen waren, maar hij had ander eten meegenomen. Iets met aardappelen en een soort lasagne. Dit zouden we laten staan tot het middageten, want we gingen eerst met onze Belgische huisgenoten naar een grote Chinese winkel. Daar verkopen ze veel kleding voor een lage prijs. Helaas niets kunnen vinden. Dus maar teruggegaan en het lekkere eten dat we hadden gekregen opgegeten. Onze huisbaas had gezegd dat hij vandaag met ons naar een fietsendealer zou gaan om te kijken of hij fietsen voor ons heeft. Daar zijn we naartoe gereden en onderweg kregen we een rondleiding met belangrijke plekken in Paramaribo. Eenmaal aangekomen bij de fietsenverhuurder hebben we alle drie een fiets gekocht. We hebben er eentje gekocht, omdat je bij inlevering van deze fiets weer geld terugkrijgt. Eigenlijk is het dus goedkoper om een fiets te kopen dan te huren. Helaas werd ons verteld dat hij deze fietsen eerst nog helemaal na wilde lopen (wat heel fijn is natuurlijk), maar dat hij hier dinsdag pas mee klaar was.
Terug thuisgekomen heb ik met Marlou in ons zwembadje gezeten en hebben we met de familie van onze Nederlandse huisgenoot geskypt. Rond vijf uur zijn we snel boodschappen gaan doen voor het avondeten, want ’s avonds loop je hier liever niet over straat. Ik heb deze avond voor het eerst zelf gekookt en het was nog te eten ook!
We hadden besloten om met z’n allen te gaan stappen. Aangezien het stapleven hier pas begint rond half 2 hadden we bedacht om eerst even te gaan slapen. Allemaal een uurtje en dan zouden we gaan. Dit ging goed tot dat Marlou om half 3 in mijn kamer dat we ons hadden verslapen. Helaas dan maar een ander keertje.
Kortom ik heb het goed naar mijn zin hier. Het is allemaal een beetje wennen, omdat we nu alles zelf moeten doen en het is hier lekker warm. Ik hoop snel weer iets van me te kunnen laten horen.
Liefs!
-
01 Februari 2015 - 14:01
Sanne:
Lieve Evelyn,
Wat ontzettend leuk om je eerste ervaringen te lezen! Volgens mij ga je flink genieten daar! Ook voor Anne en Marlou ontzettend veel plezier!
Ik lees gelukkig de echte Evelyn hier in je verslag! Geniet meiden!
Hoop snel weer nieuwe verhalen te horen!!
X Sanne -
01 Februari 2015 - 14:02
Dinanda:
Leuk verslag Evelyn! Leuk om te lezen dat je t naar je zin hebt. Heel veel plezier! -
01 Februari 2015 - 14:10
Lieza:
Trots op jouuuuuuu!
Wat een spanning allemaal, maar als je zo relaxt blijft als de Surinamers daar, dan komt dat vast goed! Overigens denk ik dat jij daar wat betreft 'relaxen..' nog best wat van die mensen kan leren haha!
Benieuwd hoe jullie stage zal zijn, maar eerst nog even acclimatiseren.
Succes topper! & een dikke kroel vanuit Nederland. -
01 Februari 2015 - 14:19
Marjolein:
chickieee
Fijn om te horen dat je het naar je zin hebt! :)
We skypen binnenkort wel een keertje hee haha
xx marjolein -
01 Februari 2015 - 15:08
Mama:
Hé meisjes,
Kunnen we je hier ook nog volgen, leuk hoor! We kunnen nu gelukkig al weer lachen om onze reis naar
Schiphol!
Dikke kus mama -
01 Februari 2015 - 19:59
Maai:
Hee Evelyn, leuk!
Je was toch niet vergeten je warme groene regenbroek mee te nemen. Die kun je daar niet missen!
Groetjes,
Maai -
02 Februari 2015 - 15:50
Karin Van Den Broek:
Ik voeg toe aan, dik, raar pratend, blondie, brownie en ontstresst:
Oud, Duits en Model ;-)
Veel plezier nog meis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
